એકમાં આયખું ઓગાળવાનો અવસર તો પ્રેમીઓજ જાણે છે. બન્ને એકબીજાને સમજીને ચાહે અને ખીલતા રહે તો આનંદના આકાશમાં એમનો વિહાર અને ઉડ્ડયન હમેંશા રહ્યા કરે છે. ૧૯૩૬માં રજૂ થયેલા નાટક ‘હંસાકુમારી’માં રસકવિ રઘુનાથ બ્રહ્મભટ્ટે લખેલું આ ગીત ગુલાબની માફક મહેકતું રહ્યું છે.

સ્વર: નિસર્ગ ત્રિવેદી, દીપ્તિ દેસાઈ

Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.

“મુંબઈમાં સામાં મળ્યાંને સુરત જામ્યો પ્રેમ,
આવ્યા અમદાવાદમાં ને ફળી અમારી નેમ.”

સાહ્યબો મારો ગુલાબનો છોડ,
વેલી હું તો લવંગની.
ઊડશું જીવનમાં જોડાજોડ,
પાંખો જેવી પતંગની.

આભલાનો મેઘ હું, તું મારી છે વીજળી,
કેસરને ક્યારડે કસ્તુરી આ ભળી.

રંગમાં ભીંજી ભીંજાવાના કોડ,
મંજરી જેવી વસંતની.
સાહ્યબો સોહે કસુંબીનો રંગ,
ઓઢણી ઓઢી ઉમંગની.