આલ્બમ: સમન્વય ૨૦૦૯

સ્વરકાર: પુરષોત્તમ ઉપાધ્યાય

સ્વર: બિજલ ઉપાધ્યાય, વિરાજ ઉપાધ્યાય



કો’કના તે વેણને વીણી વીણી ને વીરા
ઉછી ઉધારા ના કરીએ;
હૈયે ઉગે એવી હૈયાની વાતને
ફૂલ જેમ ફોરમતી ધરીએ.

કોયલ તો કોઈનો ટહુકો ન માગે
ને મોરલો કોઈની કેકા;
માનવીનું કાળજ તે કેવું કર્યું
પીડ પોતાની, પારકાં લહેકા.
રૂડાં રૂપાળા સઢ કોઈના શું કામના,
પોતાને તુંબડે તરીએ..

પોતાની વાંસળી પોતે બજાવીએ
ને રેલાવી દઈએ એક સૂર;
ઝીલનારું એને ઝીલી લેશે
ભલે પાસે જ હોય કે દૂર.
ઓલ્યા તે મોતમાં જીવી ગયા ને વીરા,
જીવતાં ન આપણે મરીએ…