સ્વરકાર:
રવિન નાયકસ્વર:
અનિતા પંડિત,
રેખા રાવલAudio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.
આછી આછી રે મધરાતે જીવણ જોયો રે તને,
આછો ઊંઘમાં જીલ્યો, આછો જાગમાં જીલાયો,
જીલાયો ખરબચડા આંસુથી જીવણ રોયો રે તને..
ઝાડીએ ચઢીને અમે ઝુલાણતો દેખ્યો,
ભાઈ ફળીયે મસુજડાનું ઝાડ,
અમે રે જીવણ બંધે પરબીડિયુંને,
તમે કાગળની માંહ્યલું લખાણ.
મારાં વેણુંને આ ભાવે જીવણ, મોહ્યો રે તને…
ઘાસની સળીએ ભોંય વીંધતી ઉગે રે
આવું અમને તો ઉગતા ન આવડ્યું,
ઓછાં ઓછાં અણધેરી છાતીએ ઉભાર્યા
પછી આભ લાગી પૂગતા ન આવડ્યું.
પછી પાછલી પરોઢે જીવણ ખોયો રે તને…
પઠન: અંકિત ત્રિવેદી
Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.
હું મરી ગયો.
અંતરિયાળ.
તે શબનું કોણ?
તે તો રઝળવા લાગ્યું.
કૂતરું હાથ ચાવી ગયું
તો સમળી આંતરડાનો લચકો ખેંચી ગઈ
કાગડા મજેથી આંખો ઠોલે
કાન સોંસરી કીડીઓ આવે-જાય
સાલું, સાવ રામરાજ ચાલે…
પવન દુર્ગંધથી ત્રાસીને છૂ
તે વાળ પણ ન ફરકે
– ને આ બાજુ સાંજ પડું પડું થાય.
ઘેર તો જવાનું હતું નહીં.
આખો રસ્તો પગ પાસે બટકેલો પડ્યો હતો.
હું સારો માણસ હતો.
નખમાંય રોગ નહીં ને મરી ગયો.
કવિતા લખતો. ચશ્માં પહેરતો.
ઝાડપાન આઘાત લાગવાના દેખાવમાં ઉભા છે.
પાછળ ઘર કલ્પાંત કરતું હશે.
અને એમ સહુ રાબેતાભેર.
ખરો પ્રેમ માખીનો
જે હજી મને છોડતી નથી.
હું બિનવારસી,
ને જીવ સાલો, કોઈને પેટ પડી
સુંવાળા, સુંવાળા જલસા કરતો હશે.
પણ કાકો ફરી અવતરશે
ને માણસગીરી કરશે, હી હી હી…
– આમ વિચારવેડા કરતો હતો
તેવામાં બરોબર છાતી પર જ –
ના, ના, ઘડીક તો લાગ્યું કે
અડપલું કિરણ હશે.
પણ નહોતું.
છાતી પર પતંગિયું બેઢું’તું…
પતંગિયું… આલ્લે…
સડસડાટ રૂંવાડાં ઊભાં…
લોહી ધડધડાટ વહેવા માંડ્યું
ઓચિંતી ચીસ નીકળી ગઈ કે
હું મરી ગયો નથી…
સોનલ, ત્યારે હું ફરી જીવતો થયો હોઈશ?
સ્વર: આશિત – હેમા દેસાઈ
Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.
અરે! મારા આ હાથ છે જડભરત ને ઉપર આંગળીઓ અભણ એક બે,
હું જીવતા મનુષ્યો ગણું તો આ આખા નગરમાં મળે માંડ જણ એક બે.
ઉઝરડા, ઉઝરડા અને લોહીલુહાણ આખાય જીવતરનાં કારણ છે શું?
મેં ફૂટપાથ પર એક જોશીને પૂછ્યું તો એણે કહ્યું કે : સ્મરણ એક બે.
પરબ કઈ તરફ છે, પરબ કઈ તરફ છે ? તરસથી હવે લોહી ફાટી પડે,
નજરમાંથી રણ સ્હેજે ખસતું નથી ને આ હાથોમાં છે ફક્ત ક્ષણ એક બે.
મેં રસ્તાઓ બદલ્યા, મકાનોય બદલ્યાં ને બદલ્યાં શહેરો ને ચહેરા ‘રમેશ’
મરણની લગોલગ ગયો તે છતાંયે ન સાચાં પડ્યાં સ્વપ્ન પણ એકબે.
સ્વર: આશિત દેસાઈ
Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.
પાંદડું કેવી રીતે પીળું થયું કોને ખબર?
એટલે કે ઝાડમાંથી શું ગયું કોને ખબર?
શાહીમાંથી આમ ક્યાં ઢોળાય છે તારા સ્મરણ?
એને મારું એક મન ઓછું પડ્યું કોને ખબર?
માછલીએ એકદા જળને પૂછ્યું તું કોણ છે?
એનો ઉત્તર શોધવા જળ ક્યાં ગયું કોને ખબર?
મેં અરીસાને અમસ્તો ઉપલક જોયો ‘રમેશ’
કોણ એમાંથી મને જોતું રહ્યું કોને ખબર?
પઠન: અંકિત ત્રિવેદી
Audio clip: Adobe Flash Player (version 9 or above) is required to play this audio clip. Download the latest version here. You also need to have JavaScript enabled in your browser.
કવિતા
શિયાળું રાત્રિએ તાપણું પેટાવે,
ઝાડને ગળચટ્ટી છાંયડી પાડતાં
શીખવે ઉનાળામાં,
ચોમાસામાં કહે વરસાદને –
ખાબકી પડ!
શું શું બનવાનું હોય કવિતાએ?
કાચ સાંધવાનું રેણ?
ભૂખ્યાનું અન્ન?
અનિદ્રાના દરદીની ઊંઘ?
સૈનિકના ઘાવ પર પાટો?
હા!
શિશુના કલશોરનો ઉત્સવ ઉજવવાનો હોય,
ચુંબનતરસ્યાં ફૂલો માટે પતંગિયા બનવાનું હોય,
માતાના સ્તનમાં દૂધ બનવાનું હોય,
શયનખંડના શુષ્ક એકાંતમાં
મધુર ઐક્ય રચવાનું હોય કવિતાએ.
કવિતાએ શું કરવાનું હોય?
જ્યાં ઈશ્વરનાં હાથ ન પહોંચે
ત્યાં પંહોચવાનું હોય કવિતાએ.
– એ બધું તો ખરું જ,
પણ સૌથી મોટું કામ એ કે
તેણે આખું ગામ ઊંઘતું હોય ત્યારે
જગાડવાનો હોય કવિને..
તાજેતરનાં અભિપ્રાયો